Review by Dark Entries, in Dutch:


Kennen jullie iCE KiNG? En weten jullie waarom jullie zelden of nooit een cd-bespreking van iCE KiNG tegenkomen, ook al is deze brave man intussen al aan zijn vierde cd toe? Wel, omdat hij verdomd moeilijk is om te bespreken. Ik ben al een paar weken in het bezit van zijn laatste werk - Victory IV - en zit me al die tijd al het hoofd te breken over hoe ik het zal aanpakken.

Laat het me even uitleggen. iCE KiNG is een troubadour. Maar neen, hij is niet wat jullie daaronder verstaan. Hij is een soort moderne mutatie ervan, een anachronisch en eigenzinnig verschijnsel dat moeilijk onder woorden te vatten is. Om te beginnen speelt hij op een elektrische gitaar. Maar de klanken die hij daaruit haalt klinken vaak wel degelijk middeleeuws. Zijn composities zijn complex en uitgestrekt, vaak vijf à zes minuten per nummer, vol ritmische en atmosferische variatie.

Voor zijn teksten haalt hij inspiratie uit ‘bijna vergeten poëtische schatten’. Deze komen meestal uit de 18e of 19e eeu